Dag 5 van New Castle naar IJmuiden

's Morgens word ik heel vroeg wakker. Met een grote warme cappuccino (£ 4 !) loop ik het dek op en geniet van het uitzicht en de prachtige wolkenlucht. 

Overal waar ik kijk; zee en prachtige wolken.

Het is flink koud in november, dus ik ga lekker achter het raam staan. 

Het is nog niet druk in de hal... Zo merk je pas hoe ontzettend groot het is op de boot. Ongelofelijk dat dit kan drijven, met ook nog alle vrachtwagens en auto's aan boord.

Als je de gangen in kijkt is het net gewoon een hotel. Een drijvend hotel ☺.

We kopen wat broodjes en nog een dure cappuccino aan boord en dan is het tijd om uit te rijden. We zijn aan land en rijden zo IJmuiden in.

En dan lopen we na een paar uur rijden ons huis binnen. De hond staat naar ons te kijken, rent, en glijdt uit over de tegels; gek beest.

Onze buit uit Schotland: een verhalenboekje uit Mary Queen of Scots huis, een truttig lepeltje uit Jedburgh die ik spaar, twee ringen uit de kasteel gift shop in Edinburgh, een setje speelkaarten uit een winkeltje waarvan ik de plaatsnaam niet meer weet, en een mooie Engelhanger uit Drymen. En een heleboel leuke, mooie herinneringen en genoeg redenen om nog eens te gaan!

Reisgroetjes,

tot de volgende keer!

Dag 4 van Drymen naar Newcastle

Porridge als ontbijt. Je kunt er in ieder geval goed van naar de wc; dat is een ding dat zeker is (eigen ervaring tijdens onze reis in juni 2015). Ik pas.

We vertrekken na het ontbijt naar Newcastle, maar dan via de weg naar Glasgow. Onderweg wordt er veel aan de weg gewerkt, waardoor we vertraging oplopen en geen tijd meer nemen om Glasgow te bezoeken. Het is prachtig weer als we vertrekken.

Onderweg hebben we Braw Scottish weather; een flinke regenbui waardoor we geen hand voor ogen meer zien. Wow! 

We komen langs Robert Burns huis. Hier had ik ook graag heen gewild, maar ook dit moeten we laten tot een volgende keer. Helaas. 

Robert Burns is een bekende dichter in Schotland. Burns was vrijmetselaar. Hij werd op 4 juli 1781 ingewijd in de St. David Lodge in Tarbolton en geldt als een van de meest illustere en vereerde van de Schotse vrijmetselaars. Op zijn verjaardag 25-1 (1759), die nog jaarlijks door Schotten over de hele wereld gevierd wordt (Burns Supper), wordt traditioneel een haggis geserveerd, die ceremonieel onder begeleiding van doedelzakmuziek naar de tafel wordt gedragen.

Er komt weer wat blauw in de lucht als we doorrijden op zoek naar de Twelve Apostle Stone Circle. 

Deze Twelve Apostle Stone Circle is de grootste stenencirkel in Schotland op het vaste land. En toch konden we hem niet vinden. Rondjes gereden rond de plek waar die zou moeten zijn, zelfs een landkaart gekocht waar die op vermeldt stond, maar niks te vinden. Uiteindelijk gewoon ergens aangebeld en gevraagd waar het was. Het was aan het einde van de straat.... Als we er aankomen is 

het prachtig weer. We genieten met volle teugen.

Zo'n attractie zou bij ons geld hebben gekost, maar hier is zo'n fenomeen helemaal gratis en voor iedereen toegankelijk. Geen enkele steen is bekladderd, er ligt nergens rommel, alles schoon en netjes. Ik heb respect voor de mensen hier die zo goed zorgen voor de natuur.

de ingang

een deel van de cirkel

na enige moeite lukte het me om op een grote steen te klimmen.

Na een uurtje gewandeld te hebben rijden we verder naar Newcastle. We wilden nog graag langs Gretna Green, maar ook dat moeten we overslaan voor een volgende keer. Gretna Green is een dorpje waar geliefden vroeger samenkwamen om er in het geheim te trouwen. In Schotland mocht je jonger zijn dan in Engeland als je in het huwelijksbootje stapte.

Voordat we het weten zitten we alweer op de boot terug naar IJmuiden. Een wel heel erg kort bezoek aan Schotland gebracht dit keer. Maar toch weer wat ervaringen rijker, en toch de heerlijke Schotse buitenlucht kunnen opsnuiven en genoten van de natuur.

We eten nog wat in het restaurant aan boord en dan lekker slapen in onze hut. 

Tot morgen!

Reisgroetjes,

Vivian Dassen

Dag 2 van Newcastle naar Drymen

's Morgens komen we na het ontbijt aan in Newcastle, Engeland. Het is prachtig weer; droog en de lucht is helemaal open.

Zodra we door de douane zijn en de weg oprijden komt het waarschuwingsbord al om links te rijden. Gelukkig maar, want soms vergeet je het gewoon.

Flappen tappen bij de pinautomaat.Dat is het goedkoopste in wisselkoers. Wel even opletten; dit is nog Engeland en krijg je gewoon Engelse ponden. In Schotland kun je gerust Schotse ponden in je handen geduwd krijgen. Soms is het net alsof je monopoly geld hebt; zoveel verschillende hoofden op een zelfde waarde biljet. Alleen doen ze in Engeland moeilijk over het aannemen van Schotse ponden. Even opletten dus op de terugreis en eventueel omwisselen als je de borders weer overgaat naar Engeland.

We kiezen dit keer niet voor de A1 naar Edinburgh, maar voor de A69 en A74, via Jedburgh. Een prachtige route en veel te zien onderweg. Heerlijk toch, deze cafe's. Aan de andere kant stond Last cafe in Scotland, maar dat kon ik vanuit de auto niet fotograferen.

Yes! Daar zijn we dan. Schotland! Het bezorgt me kippenvel om hier weer te zijn. Het is zo mooi. Op het moment dat we langs de grens zijn, voel ik echt dat er van alles met me gebeurd. There is magic in the air!

De Scottish Borders is een regio in Schotland. Hier loopt ook nog een stuk muur dwars door de velden. Foto's daarvan zie je terug bij dag 2 van onze eerste reis naar Schotland, juni 2015.

Leuk weetje: Zo komt de vlag van Groot Brittanië aan zijn strepen:

Schots + Engels = Groot Brittanië

(St. Andrew's Cross + St. George's Cross  = Union Flag)

Via de A 74 weg rijden we door Jedburgh. De Jedburgh Abbey ligt er prachtig bij, ook overdag.

Jedburgh bridge is de 16e eeuwse brug bij de Abbey en alleen bedoeld voor wandelverkeer.

November is koud! Als we ons een lekkere kop koffie hebben gedronken met een paar overheerlijke scones bij Abbey Bridge Coffee House en ons hebben gewarmd aan de haard daar, rijden we verder.

EN MA FIN GÎT MON COMMENCEMENT...

(IN MIJN EINDE IS MIJN BEGIN...)

dIT IS EEN BEROEMDE UITSPRAAK 

VAN mARY QUEEN OF sCOTS

We komen bij Mary Queen of Scots House, ook in Jedburgh. De eigenlijke reden van ons bezoek aan dit mooie stadje. We zijn geen shoppers, dus winkels slaan we strategisch over... ☺.

Mary, koningin der Schotten is een van de grote raadsels in de geschiedenis. Historici weten heel veel over wat ze deed en waar ze ging gedurende haar korte leven, maar het debat gaat nog steeds door over wie ze was; een altruïstische martelares, aangemoedigd door haar passie voor haar land en toewijding aan God, of een ijskoude manipulatieve echtbreekster, in staat om te moorden uit politieke ambities? Een aantal feiten:

1. * Geboren op 8 december 1542 in Linlithgow Palace.
2. * Gekroond tot koningin der Schotten in de Chapel Royal, Stirling Castle, net 9 maanden oud. Zie dag 2 van onze reis naar Schotland juni 2015.
3. * Gesmokkeld naar Frankrijk, 5 jaar oud, waar ze woonde totdat ze 18 werd.
4. * Beviel van haar enige kind in Edinburgh Castle. Hij zou later James VI van Schotland en I van Engeland worden.
5. * Sommigen geloven dat ze haar tweede echtgenoot, Lord Darnley, heeft laten vermoorden.
6. * Voor de derde keer getrouwd, ditmaal met Lord Bothwell - sommigen geloven dat hij haar tegen haar wil heeft ontvoerd.
7. * Gevangen genomen voor bijna een jaar in Lochleven Castle in Kinross totdat ze ontsnapte.
8. * Laatste uren in Schotland waren in Dundrennan Abbey in Dumfries & Galloway voordat ze naar Engeland reisde om bescherming te zoeken bij haar nicht, koningin Elizabeth I. 
9. * Opgesloten in Engeland voor 18 jaar totdat Elizabeth haar de doodstraf oplegde en ze werd onthoofd. Ze stierf op 8 februari 1587 in Fotheringhay Castle.



Entree Mary Queen of Scots House

10. 

    De woonkamer.

Een replica van het hoofd van Mary Queen of Scots. Ook is er een schoen (met hak!) en sieraden te zien. Alsmede open haarden en slaapkamers. Bij de uitgang een leuk winkeltje met hebbedingetjes over Schotland en Queen Mary.

Dit is het verdrag waarin Queen Elisabeth opdracht geeft om Mary te executeren.

Van hieruit rijden we verder langs pitoreske dorpjes naar Edinburgh.

 Als we daar aankomen is het mega druk op de weg en staan we van de ene file in de andere. We kunnen ook het kasteel niet meer vinden. En juist daar gingen we voor; in de kasteelwinkel liggen 2 ringen op ons te wachten; de replica's van de ring van Claire Fraser, Outlander boeken en series. En al ben ik 25 jaar Schotland fan, de boekenserie heeft daar een flink aandeel in gehad, en nog.

Als het al flink schemert hebben we eindelijk het kasteel gevonden, de auto kunnen parkeren en mochten we nog net naar binnen om de giftshop te bezoeken.

Om 19u komen we aan bij ons hotel; The Winnock. Een hotel waarin in al je gemakken worden voorzien en je vriendelijk wordt ontvangen. Omdat we later aankwamen dan we hadden aangegeven, hadden we van te voren even gebeld. Dat wordt altijd gewaardeerd door Schotse hoteliers.

En we zijn zelfs nog op tijd voor een heerlijke maaltijd met vis, aardappelpuree en verse groentjes.

Moe van alle indrukken val ik neer op bed om 21u. Als we eenmaal weer thuis in Nederland zijn krijg ik te horen dat ons hotel 'haunted' is; dat het er spookt. Ik moet zeggen dat ik heerlijk heb geslapen en geen nare energieën heb opgevangen daar. En toch...als je goed kijkt zie je kleine Orbs in de kamer zweven (1 rechts naast de hemel van het bed, 1 aan de linker onderkant van de lampenkap en 1 bij de glasgordijnen. Ach ja. Ze waren ons vast goed gezind☺)

Reisgroetjes en tot morgen,

Vivian Dassen

Dag 3; naar Glencoe, Glen Etive en Etive Forest

Het is al flink Kerstsfeer in huize Winnock. Dat maakte onze reis extra gezellig. Ook de open haard brandde van 'smorgens vroeg tot 's avonds laat. Heerlijk om lekker met een boek en een beker chocomel met een dram of Whisky in een stoel weg te kruipen, maar daar nemen we ons de tijd niet voor; ontbijten en... op pad!

In de ontbijtzaal staat een continentaal ontbijt klaar, maar voor een paar pond extra krijg je een echt Schots ontbijt, met Kippers, gebakken eitjes, worstjes, etc. etc. 

continentaal ontbijt

lekker Kippers!

Er is een wegafsluiting waardoor we om moeten rijden naar Glencoe. Ook al heeft bijna iedereen tegenwoordig navigatie, een landkaart is geen overbodige luxe.

Prachtig weer onderweg naar Glencoe. 

Kilchurn Castle is (de ruïne) van een 15e-eeuws kasteel aan de noordoostelijke oever van Loch Awe in de Schotse regio Argyll and Bute. Tijdens de periode van de opstanden van de Jacobieten werd het kasteel als onderkomen voor een garnizoen soldaten van de overheid gebruikt

Kilchurn Castle. 

Er loopt een hele fatsoenlijke weg van Loch Lomond naar Glencoe. Niet dat het me wat boeit; al moest ik er over een zandweggetje op mijn knieën naar toe. 

Glencoe wordt ook wel het Dal der Tranen genoemd. 

De watervallen van Glencoe. Hier komen 3 watervallen samen die met volle vaart neerstorten. Je kunt beneden wandelen om te kijken en rondlopen als je dat wilt, maar je hebt ook goed zicht vanaf een speciaal daarvoor gemaakt plateautje langs de weg.  

Het regende eventjes, en we worden meteen getrakteerd op een prachtige regenboog. Ik rennen naar de pot goud natuurlijk, maar waarschijnlijk hebben de elfen hem verstopt... lol ☺

geweldig mooie natuur in de vallei.

Bidean nam Bian Mountain. 

Hier zijn we aangekomen bij The Three Sisters in Glencoe. Een Drietal enorme bergen naast elkaar die meteen The Lost Valley schuilhouden. De Sisters zijn niet all te zien op de foto.

We rijden terug en nemen de afslag naar Glen Etive. Glen Etive is een vallei in de Schotse Hooglanden. Glen Etive ontleent zijn naam aan de rivier Etive die ontspringt in het noordelijker gelegen Rannoch Moor. Beinn Ceitlein met zijn spits Stob Dubh ligt aan de oostelijke zijde van de weg en is 883 m hoog. Het staat overigens goed aangegeven langs de weg.

Het heeft flink geregend de afgelopen dagen en dan zie je dat het water gewoon van de bergen afstroomt, de rivier in.

Als je een flink stuk doorrijdt bij Glen Etive, kom je bij Etive Forest. Een prachtig natuurgebied waar je lekker kunt wandelen en helemaal met de auto doorheen kunt. Er lopen herten in het wild die totaal niet bang zijn voor mensen en auto's, en ze komen ook niet bedelen om eten. Goed opgevoed! ☺

de rode telefooncel ontbreekt hier ook niet. Let ook op de electriciteitstorens. Die lopen voor 3-4 huizen door het hele gebied om de paar mensen die er wonen van stroom te voorzien.

Deze beauty komt nieuwsgierig kijken. Heerlijk om deze dieren in hun natuurlijke omgeving van zo dicht bij te mogen zien. Ik ben dankbaar.

Het wordt donker. Tijd om gas te geven en naar het hotel te gaan!

Als we aankomen bij het hotel sneeuwt het. Vandaag hadden we echt 4 seasons in one day... ♥

En na een overheerlijke maaltijd in The Merlin restaurant in het hotel zelf, gaan we lekker vroeg naar bed. Ik slaap als een roosje.

Reisgroetjes,

Vivian Dassen